ظرفیت مازاد چین در حال شکست صنعت فولاد جهانی

پایگاه خبری فولاد ایران- چین هر سال به اندازه کل جهان فولاد تولید می کند. مقیاس وسیع تولید آن – حدود 1 میلیارد تن در سال – با این واقعیت که بیشتر آن در کشور باقی می ماند، مبهم است. با این حال، اخیراً صادرات این فلز چین افزایش یافته است و به 90 میلیون تن در سال 2023 رسیده است که 35 درصد نسبت به سال قبل افزایش یافته است. این ممکن است کسری از کل تولید چین باشد، اما بیشتر از تولید آمریکا یا ژاپن در یک سال است و ساختن هزار پل گلدن گیت کافی است.
به گزارش فولاد ایران، با مشکل اقتصاد چین، فولادسازان آن در خارج از کشور با قیمت های مقرون به صرفه به فروش می پردازند که باعث ناراحتی رقبای خارجی و سیاستمداران می شود. ماه گذشته نیپون استیل، بزرگترین تولیدکننده فولاد ژاپن، از دولت خود خواست تا تعرفه های ضد دامپینگ را بر واردات چین اعمال کند. در سه ماهه منتهی به ژوئن سود خالص آن نسبت به سال قبل 11 درصد کاهش یافت. ArcelorMittal، قهرمان فولادسازی اروپا، بیشتر ضربه خورده است: سود خالص آن در همان دوره 73٪ کاهش یافته است. Genuino Christino، مدیر ارشد مالی شرکت می‌گوید: «ما خواهان رقابت منصفانه هستیم و می‌دانیم که رقابت با چین منصفانه نیست.» چنین شکایاتی معمولاً برای سیاستمداران سنگینی می کند. فولادسازی اغلب به عنوان نمادی از وزن صنعتی یک کشور در نظر گرفته می شود و اگرچه مازاد به معنای قیمت‌های پایین‌تر برای گروهی پراکنده از مصرف‌کنندگان است، سیاستمداران نگران درد متمرکزی هستند که بر کارگران و مناطق تولیدی وارد می‌کند.
جهان ثروتمند قبلاً شاهد انبوهی از فولاد چین بوده است، از جمله در سال‌های 2008 و 2015. بین سال‌های 2008 تا 2018 آمریکا، بریتانیا، کانادا و اتحادیه اروپا بیش از 500 اقدام تجاری را اجرا کردند که بر واردات این فلز از چین تأثیر گذاشت. با این حال، عواقب این بار احتمالاً بسیار گسترده تر خواهد بود.
این تا حدی به این دلیل است که اقتصاد چین در وضعیت بدی قرار دارد. از آنجایی که بخش املاک آسیب دیده است، فولادسازان آن نیز ضربه خورده اند. به گفته ایشا چوداری از مشاوران وود مکنزی، در ماه آگوست به سختی 1 درصد از 250 کارخانه فولاد چین که وضعیت مالی خود را به دولت گزارش می دهند، سودآوری کردند. قیمت داخلی فولاد ورق گرم که یک محصول معیار است، طی سال گذشته 16 درصد کاهش یافته است. با وجود رکود قیمت ها، بسیاری از تولیدکنندگان کشور تمایلی به کاهش تولید نداشته اند. فولادسازان در مواجهه با تقاضای ضعیف مشتریان معمولی خود در خانه، به دنبال جای دیگری هستند.
نتیجه افزایش صادرات و دور جدیدی از تعرفه ها است. ماه گذشته، کانادا نیز با اعمال عوارض بر فولاد چین، به این مبارزه پیوست. حتی در آمریکا، جایی که تعرفه های سنگین در حال حاضر مانع از ورود بیشتر فولاد چینی می شود، تولیدکنندگان همچنان با کاهش قیمت های جهانی با رقابت کاهش قیمت مواجه هستند. در ماه ژوئیه، آمریکا برای جلوگیری از هرگونه اثری از فولاد چینی که ممکن است از طریق کشورهای دیگر وارد شود، تعرفه 25 درصدی برای هر فولادی که از مکزیک می آید و در آمریکای شمالی ذوب و ریخته نشده است، اعلام کرد.
پاسخ به جهان ثروتمند محدود نمی شود. این روزها بیشتر صادرات فولاد چین به کشورهای در حال توسعه می رود که در سال 2023، 9 مقصد از ده مقصد خارجی برتر فولاد این کشور را تشکیل می دادند. تقاضا در جنوب جهانی در حال افزایش است. به عنوان مثال، طبق گفته انجمن جهانی فولاد، یک گروه صنعتی، انتظار می‌رود که مصرف فولاد هند در سال جاری 8 درصد و در سال آینده به دلیل رونق سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها با نرخ مشابهی رشد کند. ابتکار کمربند و جاده (BRI)، زیرساخت جهانی چین، به فولادسازان این کشور کمک کرده است تا دسترسی خود را در جنوب جهانی گسترش دهند. شرکت‌های ساختمانی چینی که در کشورهای فقیرتر بنادر و خطوط راه‌آهن می‌سازند، این کار را تا حد زیادی با فولاد چینی انجام داده‌اند.
اکنون فولادسازان کشورهای در حال توسعه نیز شروع به گلایه از صادرات چین کرده اند. در ماه اوت تاچات ویسوانات نارندران، رئیس تاتا استیل، بزرگترین فولادساز هند، از “قیمت گذاری ناعادلانه” توسط شرکت های چینی شکایت کرد. در ماه جاری، هند اعلام کرد که تعرفه هایی تا 30 درصد بر برخی از محصولات فولادی چین اعمال خواهد کرد. برزیل، مکزیک، تایلند و ترکیه نیز تعرفه‌های گمرکی بر فولاد چین در سال جاری وضع کرده‌اند. ویتنام، بزرگترین مقصد صادرات فولاد چین نیز در حال انجام تحقیقات ضد دامپینگ است.
در واکنش به بدتر شدن وضعیت اقتصادی در داخل و بدتر شدن فضای تجاری در خارج از کشور، دولت چین اقداماتی را برای رفع مشکل مازاد ظرفیت خود انجام می دهد. این سازمان مشوق هایی را برای مشاغل و خانواده های چینی ارائه کرده است تا ماشین آلات و لوازم قدیمی را با ماشین های جدید تعویض کنند. ماه گذشته مجوز کارخانه های فولادسازی جدید را به حالت تعلیق درآورد. اما، بدون اصلاحات قوی تر، به سختی می توان شاهد تغییرات زیادی بود. به گفته s&p Global، ظرفیت فولاد چین تا پایان سال آینده بیشتر از آنچه که تعطیل خواهد شد، آنلاین خواهد شد.
در ماه ژوئیه China Baowu Steel، بزرگترین فولادساز جهان، سرمایه گذاری خود را در کارخانه ای در عربستان سعودی دو برابر کرد. گروه Tsingshan، یک شرکت چینی فلزات و معادن، تولید خود را در یک کارخانه فولاد در زیمبابوه آغاز کرد. این می تواند اشباع جهانی را بدتر کند، اما حداقل باعث ایجاد شغل در خارج از کشور می شود.
سایر فولادسازان فروش خود را از بخش املاک در حال مرگ چین به سمت تولیدکنندگان چینی وسایل نقلیه الکتریکی تغییر می دهند و برای جبران تقاضای ضعیف داخلی به دنبال ارسال به خارج از کشور هستند. جیمز کمپبل از گروه مشاوره CRU می گوید: “فولاد همیشه خانه ای پیدا می کند.” چه سیاستمداران جهان آن را دوست داشته باشند یا نه.

منبع: اکونومیست